تاریخ ایران
فائزه فاطمی؛ زهرا علیزاده بیرجندی؛ مجتبی خلیفه
چکیده
یکی از موضوعات مهم شایان توجه در مطالعات تاریخ محلی خراسان، پژوهش در باب تاریخ اقتصادی خراسان است. با توجه به اهمیت اینگونه پژوهشها، مقاله حاضر به بررسی تجارتخانههای مشهد در عصر پهلوی اختصاص دارد. بر اساس اهداف پژوهش در این مقاله فعالیتهای تجاری تجارتخانههای مشهد و کارکردهای مختلف تجار و نیز تبیین کارکردهای فرهنگی تجارتخانههای ...
بیشتر
یکی از موضوعات مهم شایان توجه در مطالعات تاریخ محلی خراسان، پژوهش در باب تاریخ اقتصادی خراسان است. با توجه به اهمیت اینگونه پژوهشها، مقاله حاضر به بررسی تجارتخانههای مشهد در عصر پهلوی اختصاص دارد. بر اساس اهداف پژوهش در این مقاله فعالیتهای تجاری تجارتخانههای مشهد و کارکردهای مختلف تجار و نیز تبیین کارکردهای فرهنگی تجارتخانههای مشهد مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته است. این پژوهش به شیوه توصیفیـ تحلیلی است و با اتکا به اسناد آرشیوی آستان قدس و کتابخانه ملی و برخی از اسناد محلی صورت گرفته است و دستاوردهای حاصل از این پژوهش حاکی از ارتباطات و تعاملات تجارتخانههای مشهد با سایر شهرهای کشور همچون تهران، رشت، یزد و بیرجند است و همچنین ارتباطات بازرگانی و مبادلات آنها با تجارتخانههای کشورهایی نظیر روسیه و آلمان است. علاوه بر این، یافتههای این پژوهش نشان میدهد تجارتخانههای مشهد در دوره مورد مطالعه، علاوه بر کارکردهای تجاری، دارای کارکردهای متنوعی در عرصههای اجتماعی که شامل مشارکت تجار در امور اجتماعی و هر آنچه به رفاه شهروندان مشهدی مربوط میشود، است. نمونهای از این کارکرد را میتوان در احداث مدارس، احداث مساجد و حمام، ساختن سراها، پلها، کاروانسراها و... که در آن مشارکت داشتند، مشاهده کرد. در بخش کارکرد مذهبی نیز میتوان به اقداماتی همچون مرمت امامزادهها، آذینبندی بازارها به مناسبت جشنهای مختلف اشاره کرد. در میان کارکردهای سیاسی نیز میتوان نامههای اعتراضآمیز تجار به دولت و تلاش سازمانیافته تجار و بازاریان را برای تشکیل مجلس وکلای تجار، تأسیس شورا، شرکت در گروههای ضد استبدادی چون جبهه ملی، نهضت آزادی و... برشمرد.
مجتبی خلیفه؛ ستاره غفاری بیجار
چکیده
تاریخنگاری ایران در دوره اول حکومت غزنوی (351ـ431ق.) بهدلیل پیدایش مورخان بزرگی که سنت تاریخنویسی و گرایشهای آن را دگرگون کردند، از اهمیت ویژهای برخوردار است. طی قرون چهارم و پنجم با برآمدن ادیبان و دبیرانی بزرگ در جامهی تاریخنویس، تاریخنگاری ایرانی و اسلامی از دست محدثان بیرون آمد و در قامت دانشی غیروابسته مطرح ...
بیشتر
تاریخنگاری ایران در دوره اول حکومت غزنوی (351ـ431ق.) بهدلیل پیدایش مورخان بزرگی که سنت تاریخنویسی و گرایشهای آن را دگرگون کردند، از اهمیت ویژهای برخوردار است. طی قرون چهارم و پنجم با برآمدن ادیبان و دبیرانی بزرگ در جامهی تاریخنویس، تاریخنگاری ایرانی و اسلامی از دست محدثان بیرون آمد و در قامت دانشی غیروابسته مطرح گردید. در آن هنگام خراسان بهعنوان مرکزی علمی ـ فرهنگی بازیگری بیهمتا در شکلگیری شیوه جدید تاریخنگاری بود و بیشتر مورخانی چون ثعالبی، بیهقی و گردیزی از اهالی یا مانند عتبی رشدیافته و علمآموخته آن دیار قلمداد میشدند؛ از اینرو در این نوشتار از تاریخنگاری غزنوی با سرواژه تاریخنگاری سبک خراسانی یاد شده است. این پژوهش که به روش توصیفی- تحلیلی، آثار تاریخنگارانه عصر غزنوی را بررسی خواهد کرد، کوشیده است ویژگیهای تاریخنگاری مورخان خراسانی که بیشترین اثربخشی را بر روند تاریخنگاری این عصر و تاریخنویسان پس از خود داشتهاند، بررسی نماید. طی این بررسی میتوان سه ویژگی برجسته را در تاریخنگاری عصر غزنوی یافت: رشد نگرش فرهنگی و اجتماعی در تاریخنگاری؛ ظهور تبیینهایی تاریخی که به تاریخنگاری عقلانی انجامیده و افزایش نگاه نقادانه به منابع تاریخی، اشخاص و عملکردهای سیاسی در روزنه دید مورخان این دوره.